عبدالقادر بیدل

اما بیدل در اصل از برلاس ساحه ارگو استان بدخشان افغانستان بوده و زادگاه اصلی اش این منطقه می باشد چون خیلی ها مدت زمان از مرگ وی گذشته است بنابر ان بعضی ها فکر می کنند که بیدل از برلاس هند می باشد.

ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بن عبدالخالق ارلاس (یا برلاس). متخلص به بیدل، شاعر پارسی‌سرا

زندگی‌نامه

ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل فرزند میرزا عبدالخالق در سال ۱۰۵۴ هحری قمری در پتنه هندوستان زاده شد. او شاعر پارسی‌گوی هندی است که از ترکان جغتائی برلاس بدخشان بود؛ اما در هند متولد شد و تربیت یافت و بیشتر عمر خود را در شاه جهان‌آباد دهلی بعزلت و آزادی زندگی کرد و با اندیشه‌های ژرف آثار منظوم و منثور خود را ایجاد نمود.

او در سال ۱۰۷۹ ه‍. ق. بخدمت محمداعظم بن اورنگ زیب پیوست. سپس به سیاحت پرداخت و سرانجام در سال ۱۰۹۶ه‍. ق. در دهلی سکنی گزید و نزد آصف جاه اول، (نظام حیدرآباد)دکن منزلت بلند داشت. بیدل بروز پنج شنبه چهارم صفر سال ۱۱۳۳ هـ. ق. در دهلی زندگی را بدرود گفت و در صحن خانه اش، جاییکه خودش تعیین کرده بود، دفن گردید. دکتور عبدالغنی در صفحهٔ ۱۶۹ کتابش احوال و آثار میرزا عبدالقادر بیدل نگاشته‌است که: «آزاد بلگرامی، در صفحهٔ ۱۵۰ سرو آزاد می‌نویسد که بیدل در سوم صفر ۱۱۳۳ هـ. وفات یافت. این تاریخ صحیح نیست.» پژوهش‌های بعدیی که توسط استاد سید محمد داؤد الحسینی صورت گرفته‌است، همه متفق و گواه بر آن اند که عظام بیدل بعد از دفن مؤقت در صحن خانه اش، به وسیلهٔ مریدان و ارادتمندان و بازماندگان خاندانش، به وطن اصلی او افغانستان انتقال داده شده و مزار وی در هند نیست، بلکه در قریهٔ خواجه رواش کابل می‌باشد.

سبک شعری

در آثارش افکار عرفانی با مضامین پیچیده و استعارات و کنایات به هم آمیخته‌است. در خیال پردازی و ابداع مضامین تازه دقیق بود. در نظم و نثر سبکی خاص داشت و از بهترین نمونه‌های سبک هندی (به این سبک اصفهانی یا صفوی هم می‌گویند) بشمار می‌آید. شفیعی کدکنی در کتاب شاعر آیینه‌ها در مورد بیدل می‌گوید:«بیدل را باید نمایندة تمام عیار اسلوب هندیبشمار آوریم.(منبع شماره ۲)»