زندگانی
زندگی نامه شقایق چیست ؟ رایت خون به دوش وقت سحر
زندگی را سپرده در ره عشق به کف باد و هر چه باداباد.
زندگی معلم بی رحمی است اول امتحان می گیرد و سپس می اموزد.
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست،هر کسی نغمه خود خواند وازصحنه رود صحنه پیوسته به جاست،خرم ان نغمه که مردم بسپارند به یاد.
زندگي رنگ خيال بر رخ تصوير خواب بود .
آنكسي كه از رنج زندگي بترسد ، از ترس در رنج خواهد بود .
اگر قرار است براي چيزي زندگي خود را خرج كنيم ، بهتر آن است كه آنرا خرج لطافت يك لبخند و يا نوازشي عاشقانه كنيم .
" زندگي پديده اي ايستا نيست . تنها دو گروه نمي توانند افكار خود را عوض كنند :
ديوانگان بيمارستان و مردگان گورستان
از آن زمان که اولین زنگ زندگی از ناقوس ساعت به گوش انسان رسید و پا به عرصه ی خاکی گذاشت و خود را در میان گل های سپید و سیاه زمین دید . از آن زمان که فهمید طلوع شوق و غروب غم دارد. از ان زمان که فهمید درخت بدون ریشه پا بر جا نخواهد ماند، بام بدون ستون نمی ایستد و آسمان نیز دارای ستون های نامرئی است . از آن زمان که حلقه های زنجیر های زندگی را دریافت احساس کمبود کرد ، کمبود چیزی که بدون آن پا بر جا ماندن بر روی ماسه های نرم ، استوار بودن در برابر ضربه های سهمگین امواج پر تلاطم دریا و بدوش کشیدن کوله بار سنگین زندگی امکان پذیر نبود . بلي!
او چیزی کم داشت و آن کسی بود که همانند ریسمانی برای نجات ، پلی برای رسیدن به قله ی سعادت و مرهم آلامهای او باشد . او کسی را می خواست تادارویی باشد برای دردها و صندوقچه ای برای کتاب قصه های غصه هایش . او کسی را می خواست که معراجی باشد برای عروجش و شمسه ای برای شب های تنهایی اش
آری این یاقوت آتشین نامی جز "دوست"بر خود نگرفت
زندگي چيدن سيبي است که بايد چيد و رفت
زندگي تکرار پاييز است که بايد ديد و رفت
زندگي رودي است جاري هر که آمد
کوزه اي شادمان پر کرد و مشتي آب نوشيد و رفت
قاصد هم , اين کولي خانه به دوش
روزگار کوچه گرديهاي خود را زندگي ناميد و رفت .
بهتر زندگي کنيم!
عشق چون بر سر بتابد گدازنده مي‌شويم و آنگاه دل است كه مي‌شكافد و جان است كه مي‌تابد و ظلمت است كه با دستپاچگي مي‌گريزد . عشق ديوانه مي‌كند. سلسله بندها را ميگسلد و آنگاه لايق خانه‌ي وجود مي‌شود و در اين زمان است كه از طرب آكنده مي‌شويم .شمع مي‌شويم، روشن مي‌شويم و آنگاه، دود پراكنده مي‌شويم.
تيمورشاه الفت