سازمان اوپک اعلام کرده که اوپک از روز ۱٫۱۱٫۲۰۰۷ تولید خود را به میزان ‪ ۵۰۰هزار بشکه در روز افزایش خواهد داد. افزایش تولید نفت به دلیل مقابله با اثرات منفی قیمت ۷۷ دلاری نفت بر اقتصاد جهانی و کاهش ذخایر جهانی نفت اتخاذ شده‌است و این ۵۰۰ هزار بشکه بر تولید واقعی کشورهای عضو اضافه می‌شود به این ترتیب تولید واقعی ده کشور غیر از عراق و آنگولا از روز ۱٫۱۱٫۲۰۰۷ به ۲/۲۷ میلیون بشکه در روز می‌رسد. ولی علیرغم اعلام افزایش تولید اوپک بهای یک بشکه نفت خام برای اولین بار از مرز ۸۱ دلار عبور کرد.

هم‌زمان با نشست شورای امنیت (گروه ۵+۱) برای بررسی وضعیت ایران، قیمت نفت در بازارهای آمریکا با افزایش دو و نیم درصدی به حدود ۸۴ دلار در هر بشکه رسید.

در آستانه فصل سرما، بهای نفت در بازارهای جهانی به رکورد کم سابقه ۹۳ دلار برای هر بشکه رسید ور این در حالی است که قیمت این ماده خام در بازارهای خاور دور به بالای ۹۳ دلار رسید. بازارهای جهانی خود را برای افزایش بهای نفت به میزان صد دلار در هر بشکه آماده می‌کنند.

در آخرین روز سال ۲۰۰۷ میلادی قیمت هر بشکه نفت به بالای ۹۶ دلار آمریکا رسید، در حالیکه در آغاز سال ۲۰۰۷ میلادی قیمت هر بشکه نفت در حدود ۶۰ دلار آمریکا بود. به این ترتیب قیمت نفت در سال ۲۰۰۷ با افزایشی ۵۸ درصدی، بیشترین افزایش قیمت را در یک دهه گذشته داشته‌است.

تنشهای موجود در خاورمیانه، کاهش قدرت دلار آمریکا و کمبود گنجایش ظرفیت کاری پالایشگاهها از عوامل موثر در این افزایش قیمت بوده‌است. افزایش قیمت نفت بر قدرت خرید مصرف کنندگان در بسیاری از کشورها تاثیر محسوسی داشته. قیمت محصولات نفتی با افزایش نسبتاً چشمگیری در سال ۲۰۰۸ میلادی مواجه شد.

قیمت نفت در اوایل تابستان 2008 به رقم بی سابقه 148 دلار رسید اما در اوج گرمای تابستان 2008 با آشکار شدن بحران مالی ۲۰۰۷-۲۰۰۹ در اقتصاد جهانی، روند نزولی گرفت و به زیر 40 دلار در هر بشکه سقوط کرد!

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نهادی مستقل است که در سال ۱۹۵۷ برای ترویج استفاده صلح‌آمیز، و جلوگیری از استفاده نظامی، از انرژی هسته‌ای تأسیس شد.

پیشنهاد تأسیس این سازمان را دوایت آیزنهاور رئیس‌جمهور آمریکا در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد (که به سخنرانی اتم برای صلح معروف شد) در سال ۱۹۵۳ مطرح کرد.

آژانس و دبیرکل آن محمد البرادعی در سال ۲۰۰۵ مشترکا برنده جایزه صلح نوبل شدند.

شورای حکام

شورای حکام از ۳۵ کشور عضو تشکیل شده‌است. مطابق ماده ۶ اساسنامه آژانس، ۱۰ عضو شورا باید حتماً از بین کشورهای پیشرفته و صاحب تکنولوژی هسته‌ای و ۷ عضو دیگر از بین کشورهای اروپایی انتخاب شوند. برای خاورمیانه و آسیای جنوبی ۲ نماینده در نظر گرفته شده‌است.

ااتحادیه بین المللی مخابرات راه دور (ITU)

 یکی از نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد است . این ااتحادیه دومین ااتحادیه قدیمی پس از کمیسیون راین است . این ااتحادیه وظیفه قانونگذاری و مدیریت فضای فركانسی ، تدوین استانداردهای تبادل داده و اطلاعات و همچنين كمك به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده دارد . مقر این سازمان در ژنو سوئیس است .

تاریخچه

در سال 18۶۵ پس از اختراع تلگراف بیست کشور اروپایی نهادی را به عنوان ااتحادیه بین المللی تلگراف تاسیس کردند که اولین مقررات بين‌المللی ارتباطات راه دور در آن به تصويب رسيد . این ااتحادیه پس از کنفرانسی جهانی در مادرید اسپانیا به ااتحادیه بین‌المللی ارتباطات راه دور یا همان ITU تغییر نام داد . پس از تاسيس سازمان ملل متحد ، در سال ۱۹۴۵ ، آی‌تی‌یو به نهادی وابسته به اين سازمان تبديل شد .

بنای یادبود در برن سوئیس در پایین بنا این نوشته دیده می‌شود: "Union Télégraphique Internationale fondée à Paris en 1865 sur l'initiative du gouvernement français. Érigé par décision de l'Union Télégraphique prise à la conférence internationale de Lisbonne en 1908." (به فارسی :ااتحادیه بین المللی تلگراف در پاریس در سال 1865 در طرح ابتکاری دولت فرانسه تاسیس شد. [این اثر تاریخی] با تصمیم ااتحادیه تلگراف ساخته شده ، کنفرانس بین المللی در لیسبون در سال 1908 .")

ITU از سه بخش تشکیل شده است :

  • بخش استاندارد سازی مخابرات
  • بخش مخابرات رادیوئی
  • بخش توسعه مخابرات

ریاست

رياست بخش ارتباطات راديویی توسط كنفرانس مجمع عمومی چهارسالانه آی‌تی‌یو انتخاب می‌شود. رياست اين بخش، علاوه بر مسئوليت هماهنگی بين زيربخش‌های مختلف، به طور مستقيم مسئوليت اداره دفتر ارتباطات رادیویی را نيز بر عهده دارد.

بانک جهانی‌

تصویری از ساختمان بانک جهانی در واشنگتن.

گروه بانک جهانی یكی از ارگان های سازمان ملل متحد است و در کنفرانس برتون وودز در سال ۱۹۴۴ که ساختار اقتصادي جهان بعد از جنگ جهاني دوم شکل گرفت به وجود امد.

بانک جهانی‌ شامل بخش های زیر می‌باشد:

برنامه نفت در برابر غذا

برنامه نفت در برابر غذا (به انگلیسی: Oil-for-Food Programme) سازمان ملل متحد نام برنامه‌ای است که با صدور قطعنامه ۹۸۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۴ آوریل ۱۹۹۵ و به دنبال تحریم‌های سازمان ملل ضد عراق پس از حمله این کشور به کویت به اجرا درآمد و تا ۲۱ نوامبر ۲۰۰۳، همزمان با اشغال نظامی عراق توسط آمریکا ادامه داشت.

مطابق قطعنامه ۹۸۶ شورای امنیت عراق می‌توانست محصولات نفتی خود را صادر کرده و از عواید آن برای بهره گیری در جهت نیازهای انسانی (مواد غذایی و دارویی) استفاده کند، عراق ابتدا این قطعنامه را در ۱۵ آوریل ۱۹۹۵ رد می‌کند ولی در نهایت در ۲۰ مه ۱۹۹۶ آن را می‌پذیرد.