قئ واستفراق  در مـــاه  مبارك رمضان :

       
اگر شخصى بى اختيار  قـئ كند ، هر چند كه قئ پر دهن  باشد بيشتر ويا كمتر باشد  وحتى  اينكه  بخش آن  دوباره  از حلق  پاىين رود ،  روزه  مكروه  نميشود.
اگر قئ  بصورت قصدى  هم صورت گيرد ، در صورتيكه  پردهن  نباشد  باز هم  روزه اش  نمى شكند ومكروه هم  نميشود. ولى اگرقئ قصدى  ودهن پر  باشد ، روزه اش فاسد ، بايد قضا ء بياورد. در حديث  شريف  امده است   : « من ذرعه فليس  عليه  قضا  ومن  استسقا ء فليقض  »« هر كسى  كه قئ  براو  غالب  شود  پس  بر او قضا نيست  وهر كس  كه عمدٱ قى كند  پس قضا نمايد .»(احمد ،ابو داود ، ترمذى ، ابن حبان ، دارقطنى وحاكم.) 


استعمـــــال مسو ا ك

استعمال مسواك براي روزه دار و غير روزه دار در تمام اوقات مستحب است و همين براي روزه دار، قبل از زوال و بعد از آن جايز است. به دليل حديث عامر بن ربيعه«رضي الله عنه» كه در سنن آمده است: رأيتُ رسولَ الله ما لا أُحْصِي يَتسوَّكُ وهو صائم مسند احمد (3/445)، ابوداود (2364)، ترمذي (725)

«چندين بار كه نمي توانم آن ها را بشمارم مرتب مي ديدم كه پيامبر  صلى الله عليه و سلم در حال روزه مسواك مي زد.»

در اين جا اين صحابي مشخص نكرده است كه آيا قبل از زوال ايشان را در حال مسواك ديده است يا بعد از آن، بلكه مطلقاً مسواك زدن ايشان را روايت كرده است. ولي به احتمال غالب ايشان را بعد از زوال ديده چون نماز ظهر و عصر بعد از زوال هستند، و از آن جا كه رسول الله صلى الله عليه و سلم مسواك را براي نماز تأكيد كرده احتمال مي رود كه براي نماز ظهر و عصر مسواك مي زده است.

اما آنان كه مسواك را بعد از زوال مكروه دانسته اند از اين حديث استدلال كرده اند: إِذَا صُمْتُمْ فَاسْتَاكُوا أَوَّلَ النَّهَارِ وَلا تَسْتَاكُوا آخِرَهُ بيهقي در الكبري (8120، 8121)

هر وقت روزه گرفتيد در ابتداي روز مسواك بزنيد و در آخر آن مسواك نزنيد.

حديث مذكور ضعيف و غير قابل استدلال مي باشد. اينان همچنين از گفتار پيامبر صلى الله عليه و سلم استدلال مي كنند كه فرموده است:«لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللهِ مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ" (متفق عليه)، يعنى: "بوي دهان روزه دار نزد الله تعالي از بوي مشك خوشبوتر است.»

روش استدلال اين ها بدين صورت است كه چون مسواك بوي دهان را تغيير مي دهد، از زدن مسواك خود داري نمود. اين توجيه نادرست است، زيرا مسواك بوي مخصوصي را كه در اثر روزه به وجود مي آيد از بين نمي برد، زيرا بوي دهان در اثر عدم رعايت بهداشت دهان و دندان نيست، بلكه نشأت گرفته ازمعده مي باشد، و با خالي بودن معده از خوراك بد بويي از دهان خارج مي شود و اين بو از نظر مردم ناپسند است ولي از نظر خداوند بسيار دوست داشتني و پسنديده است. پس مسواك بوي دهان روزه دار را از بين نمي برد بلكه صرفاً دندان ها را تميز نموده و بد بويي دندانها را از بين مي برد نه بويي را كه از معده بيرون مي آيد.

اگر در وقت مسواك زدن  وغير مسوك  كردن دهن  خون  شود  وبا لعاب  دهن  از حلق  پاىين  رود ، اما  مقدار آن از  لعاب  دهن كمتر  بوده  وطعم آن  در حلق  احساس  نشود  روزه را نمى شكند.

 
چشيدن طعم اشيا ء 


      چشيدن طعم اشيا ء ، با دهن نرم كردن  وجويدن  يكنوع چوبيكه  بوسيله  آن  دندن ها   را  پاك ميكند ،  البته بدون مسواك  روزه را  مكروه ميگرداند.


نـرم كردن وجـويد ن  نـان :


 براى زن جويدن  ونرم كردن  طعام  به طفلش  ، مكروه  بوده ولى   در صورتيكه  چاره اى ديگر  وجود نداشته  باشد ،  روزه اش مكروه نميگردد.

کشيدن نصوار وسگريت در ماه مبارک رمضان 

كشيدن نصوار و سيگرت از آنجاييكه براى بدن مضر ميباشد لذا كشيدن آنها حرام ميباشد و جائز نيست، چه در رمضان باشد و چه در غير رمضان، و در هنگام روزه اگر كسى آنها را بكشد بدون شك كه روزه اش باطل ميشود. 

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرموده است:«لا ضرر و لا ضرار» (صحيح - روايت ابن ماجة)، يعنى: "نه ضرر به خود برسانيد و نه به ديگران"، پس مواد مسكرات و مخدرات كه براى خود و ديگران مضر ميباشد جائز نيست.


آداب روزه

      حضرت محمد (ص ) فرموده است : «  إن فى الجنة  بابٱ يقال  له : الريان  يدخل منه الصائمون يوم القيامة ، لايدخل  منه احد غيرهم ، فاذا دخلو اغلق ، فلم يدخل منه  احد »- ماه مبارك رمضان متبرك ، ماه عبادت  ، ماه تقوا  وماه مبارك  است  كه مسلمانان  به تجديد توبه  پرداخته  ودر اين  ماه توبه  ها قبول  ميگردد.


-بر روزه دار  لازم است  كه اخلاق  بد را تر ك  گفته  وخود را با خلق نيكويى  متمسك  ساخته وخود را   از غيبت  وسخنان بيهوده  نگهدارد  تا  خداوند (ج) روزه  اش  را قبو ل نمايد.
- مسلمانان  در ايام  متبركه  روزه   بايد خود را  از شهوت  ،دروغ ، غيبت ،  واز گفتار  زايد  نگاه داند.
- مسلمانان  بايد  در ماه مبارك  رمضان  به دادن صدقه  وخيرات  بپردازند  از جنگ  بپر هيزند وبا حسن  معاملات با اهل بيت  وكافه انسانها  رفتار كند.

      
از ابو هر يرة (رض ) روايت  گرديده است :  كه پيامبر (ص)  فرمود : « إذا  كان يوم صوم  أحدكم  فــلا يرفث ولا يصخب ، فإن شا تمه  أحد  او قاتله فيلقل إنى امرؤ  صائم ، والذى  نفس محمد  بيده لخلوف فم  الصائم أطيب  عند الله من  ريح المشك ، وللصائم  فر حتان : إذا أفطر فرح بفطره ؛ إذا لقى  ربه  فرح بصومه »« اگر يكى  از شما  روزه دار باشد ، بايد از گفتن  پوچ وصحبت هاى لهو ولعب  جلو گيرى كند ، وبه كسى دشنام ندهد ، واگر كسى اورا  مجبور به دشنام دادن سازد ، بايد  در جوابش  بگويد  من روزه دار هستم . وقسم  به ذاتى  كه نفس  محمد (ص ) در دست او ست كه بوى دهن روز  دار  خوشبو تر است  نزد  خداوند  از بوى  مشك .

       خوشی های  روزه :

     روزه دار  داراى دو خوشى ميباشد ، اولين آن افطار  است ، زمانيكه روزه خویش را افطار میکند و به افطار خــود خوشحالی خاصی برایش رخ میدهد . دومین خوشحالی  زمانی است که شخص روزه دار   پروردگار  خود را ملاقات ميكند به روزه خويش مى بالد وافتخار میکند .

     در حدیثی از ن از ابى هر ير ه (رض )   روايت شده است كه پيامبر صلی الله علیه وسلم   فرموده است : « من لم يدع  قول الزور  والعمل  به فليس لله حاجة  إن يدع  طعامه وشرابه »(مسلم ونسائى ) « كسيكه ترك نكند  سخن  دروغ وعمل  به آنرا  پس  نيست خداوند  را حاجتى در اين  كه تر ك كند طعام ونو شيدنى خود را » از فحواى حديث متبركه معلوم ميشود كه چنين شخصى از  روزه خود  ثواب   هم نمى  برد.


روزه ى اعضا ء 

      بدن روزه دار به كسى  مى گويند  كه اعضاى  او از قبيل دست ، پا ، چشم ،  گوش ، شرمگاه ، شكم ودل  او  از انجام  گناهان  روزه باشند ، چشم  از نگاه  به حرام ،  گوش  از شنيدن  حرام مثل  دروغ ،  غيبت  ، سخن چينى ، دست  از گرفتن  حرام ، پا از رفتن  به سوى حرام ،  زبان از تكلم  دروغ وفحش ، وباطل ، شكم از غذاونوشيدن حرام ،  شر مگاه از زنا  امتنا كرده  ودست  بكشند  وخود را  به آنها الوده نسازند در اين وقت است كه گفته ميتوانيم  كه اعضا ء ما واقعٱ  روزه هستند.